همیشه به دنبال نوآوری هستم/ از خدمات رایگان برای معلولان ضایعه نخاعی
همیشه به دنبال نوآوری هستم/ از خدمات رایگان برای معلولان ضایعه نخاعی
سال ۱۳۸۳ با تصادف وحشتناکی دچار آسیب و قطع نخاع شدم و بعد از آن شاهد یک زندگی متفاوت بودم و جرقه­ای در ذهنم ایجاد شد و آن تأسیس مرکزی بود که کمک کند که چگونه معلولین نخاعی زندگی کنند.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری صدای نایین، این طلوع زندگی مردی است که توانسته با کمک خیرین چتری برای جامعه معلولان ضایعه نخاعی و روزنه امیدی برای آن ها ایجاد کند و خبرنگار ما به منظور آشنایی با بررسی رسیدگی به وضعیت معلولان ضایعه نخاعی اصفهان با با جناب آقای محمود نقیب زاده نایینی، مدیر انجمن حمایت از بیماران نخاعی استان اصفهان گفتگو نموده است؛

لطفا خودتان را معرفی کنید و در حال حاضر به چه فعالیت­هایی مشغول هستید؟

سید محمود نقیب زاده نایینی هستم که دوران راهنمایی و دبیرستان را در نایین گذراندم و به عنوان یک نایینی همیشه به ریشه­ی خود بالیدم و بعد از دوران سربازی نزد مرحوم حاج صمد فخارزاده شاگردی فرش نموده و در زمینه تولید فرش رشد کردم و هیچ وقت علاقه نداشتم کاری را که بقیه انجام می­ دهند را عیناً تکرار کنم و علاقه به نوآوری و خلاقیت داشتم. در سال ۸۲ و ۸۳ بنده جزو سه تولید کننده برتر فرش در ایران انتخاب شدم. در سال ۸۷ تولید کننده برتر استان اصفهان شدم.

سال ۱۳۸۳ با تصادف وحشتناکی دچار آسیب و قطع نخاع شدم و بعد از آن شاهد یک زندگی متفاوت بودم. شرایطی بود که باید برای آینده روش متفاوتی اتخاذ می­شد و دیگر مانند سبک قبل نمی ­شد زندگی کرد. در همان اوایل بدترین اتفاق زندگی ­ام به کمک پشتوانه ­های زندگی که خانواده­ ام بودند توانستم بر مشکلات غلبه کنم و جرقه ­ای در ذهنم ایجاد شد و آن تأسیس مرکزی بود که کمک کند که چگونه معلولین نخاعی زندگی کنند، حمام بروند، بخوابند، بنشینند و…با دوستان و افراد مختلفی آشنا شدیم و این باعث شد که آنها نیز به جمع ما بپیوندند. از جمله این افراد جناب آقای دکتر پسته ای که ایشان هم معلول نخاعی بودند و دو سال بعد از گرفتن مجوز­های مختلف از سوی استانداری این مرکز را با کمک خیرین راه اندازی کردیم.هم ­اکنون بعد از ۱۸ سال خوشحال هستم این مرکز در ساختمان چهارطبقه در یک زمین ۱۴۰۰ متری که متعلق به خود خیریه هست در کنار کوه آتشگاه به نزدیک ۱۰۰۰ معلول نخاعی خدمت کرده و می­ کند.

خیریه ما حدود دویست الی سیصد نفر را به صورت رایگان خدمات مختلفی اعم از فیزیوتراپی، کاردرمانی، حرکات اصلاحی ورزش، ماساژ، خدمات روان­شناسی، اردو و سفرهای فرهنگی متنوع، مشاوره­های حقوقی و پزشکی و روان­پزشکی و… ارائه می‌کند.

ما یک‌ تیمی داریم تحت عنوان توانمندسازی که این تیم افراد را بلافاصله شناسایی می­ کند و ما افراد را ارزیابی و نیاز سنجی می­ کنیم و بعد متناسب با توانایی افراد به آنها خدمات ارائه می ­کنیم.

هم اکنون مجموعه شما چند عضو دارد؟

الان حدود ۹۵۰ نفر و ماهیانه حدود ۲/۵ نفر به خیریه ما اضافه می­ شوند.

چند نفر از افراد مجموعه شما کارآفرین هستند و برای کارآفرینی بیماران تان چه فعالیت هایی را انجام دادید؟

پس از شناسایی افراد، ضمن امید آفرینی و کمک به آنها مرحله­ ای داریم تحت عنوان «آموزش» که ما دوره­های متفاوتی در زمینه­ی صنایع دستی که کلاس­های میناکاری، منبت کاری،خاتم کاری، چرم دوزی، تابلو فرش، تراش سنگ داریم که خیلی از افراد ما به مرحله استادی رسیدند از جمله آقای رنجکش که بهترین تراشکار سنگ هستند و روی ویلچر می‌نشینند، در زمینه موسیقی و ورزش که ما حدود بیست مدال­ آور کشوری داشتیم، در زمینه چرم دوزی تعدادی خانم آموزش دیدند که الان بخشی از درآمد زندگی­شان از این راه است. ما شخصی را داریم که با همین ویلچر مدیریت معدن انجام می­ دهد و نکته ­ی مهم و حائز اهمیت این است که همه­ ی این افراد خودشان خواستند که به اینجا برسند. ما زیر نظر فنی و حرفه­ای مبحث IT را دنبال می‌کنیم ولی کاری که الان با افتخار انجام می­دهیم و از مردم عزیز هم تقاضای حمایت داریم این است که اولین هایپر مارکت ویژه­ی اشتغال معلولین را در دولت آباد تاسیس می­کنیم که فروشندگان­شان افراد نابینا، ناشنوا، جسمی حرکتی، آسیب نخاعی هستند. این یک نمونه اشتغال زایی هست که انشاالله در پاییز امسال افتتاح خواهد شد.

آیا خیرین با شما مشارکت می­کنند و این مشارکت به چه صورتی است؟

بله حمایت می ­کنند. خیریه ما حمایت دولتی ندارد و با کمک خیرین ما کارهای خود را پیش می‌بریم ولی متاسفانه با توجه به شرایط اقتصادی و ناشناخته­ بودن ما کمتر مورد حمایت قرار گرفتیم.

افراد موسسه شما تحت پوشش بیمه هم هستند؟

متاسفانه در این مورد ما نمی‌توانیم کاری انجام دهیم. برخی از افراد تحت پوشش بیمه­ای خودشان هستند ولی اعضایی که تحت پوشش بیمه نیستند از سوی بهزیستی تحت پوشش بیمه سلامت قرار می­گیرند.

از مشکلاتی که در حین کار با آنها مواجه شدید بفرمایید و با تورم در جامعه چه کردید؟

با توجه به نوسانات قیمت سوند و نیاز بسیار زیاد معلولین ماهیانه یک میلیون و نهصد هزارتومان فقط بابت سوند باید بپردازند و در کنار این موارد یک ویلچر پنجاه میلیون تومان و یک تخت بیست میلیون تومان و یک تشک خوب سی میلیون تومان، فیزیوتراپی و کار درمانی هرکدام جلسه ای چهارصد هزار تومان می باشد که ما این خدمات را رایگان در اختیار معلولین قرار می‌دهیم ولی بقیه معلولین در استان­ها و شهرستان­های دیگر چه کنند! با کمک خیرین ما ملزومات مورد نیاز که قیمت بسیار زیادی دارد را با قیمت مناسب­ تر در اختیار معلولین قرار می‌دهیم و از همین جا اعلام می کنم که هر کدام از معلولین میتوانند با تماس به خیریه ما ملزومات را برایشان با نصف قیمت ارسال می­ کنیم. وقتی ما با توانایی محدودی که داریم قدمی کوچک بر می داریم طبیعی است که دولت می‌تواند قدم­ های بزرگتری جهت رفاه بیشتر بردارد.

بزرگترین مشکلی که با آن مواجه خواهیم شد مشکل نیرو است که پس از آموزش آنها بعد از چند سال کار را رها می­ کنند.مشکلات دیگری نیز وجود دارد ازجمله مشکلات مالی، بی­ کیفیت­ بودن وسایلی که به معلولان داده می­ شود، مشکل مکان، عدم توجه مسئولین و…

 

  • نویسنده : زهرا فخارزاده نائینی