به گزارش خبرنگار پایگاه خبری صدای نایین، از سلامتی همیشه به عنوان بزرگ‌ترین نعمت خداوند یاد شده است، نعمتی که هرگاه حتی به طور موقت سلب شود رنگ و لعاب از باقی نعمت‌ها خواهد پرید.
در دین اسلام علاوه بر تربیت اخلاقی و عقلانی بر تربیت جسمانی هم تاکیدهای فراوانی شده است و ورزش کردن از مصادیق تربیت جسمانی است چنانکه خداوند در آیه ۲۴۷ سوره بقره می‌فرماید: “وَ زادَهُ بَسطَهً فِی العِلمِ و الجِسم (او را از جهت دانش و نیروی بدنی افزونی بخشیده است) و این یعنی خداوند در آیه فوق نیرومندی و قوای جسمی را هم تراز با جایگاه علم آورده است گویا از نظر قرآن نوعی ارتباط بین کمال جسمی و آمادگی جهت کسب دانش وجود دارد.
درواقع توانایی و سلامتی میوه‌ی ورزش است و هرکس بخواهد قدم در راه حفظ سلامتی جسم بگذارد باید از مسیر ورزش عبور کند و آن‌گاه در مراتب مختلف رشد جسمانی به آرامش و سلامت روان نیز دست خواهد یافت و این همان مصداق یک تیر و دو نشان است.
از سوی دیگر در ایران ما ورزش باستانی یا زورخانه‌ای قدمتی چند صد ساله دارد که هدف از آن تنها دست یافتن به اندامی مناسب و سلامتی نبوده بلکه پرورش روحیه جوانمردی و پهلوانی عضو جدانشدنی این ورزش بوده است.
پس با نگاهی مختصر به پیشینه‌ی ایرانی و اسلامی‌مان اهمیت ورزش کردن و تاثیر آن بر جسم و روح کاملا مشهود است و اما امروز که رقابت در عرصه‌های مختلف فعالیت‌های علمی، فرهنگی، ورزشی و هنری وجود دارد نمی‌توانیم از سابقه‌ی درخشان ورزشی گذشتگان چشم پوشی کنیم چرا که ایرانیان از گذشته تا امروز در این زمینه موفقیت‌های بزرگی کسب کرده‌اند و باعث اعتلای نام ایران و ایرانی شده‌اند.
قهرمانان امروز همان کودکان دیروزند که زمینه‌ای برای پرورش استعدادشان فراهم شد و کم کم با تلاش و پشتکار به مراتب بالاتری رسیدند.
حال سوال این است که آغاز این جرقه از کجا است و چگونه باید نهال کوچک استعدادهای ورزشی را پروراند تا در آینده طلای روی سینه‌شان افتخاری برای کشور عزیزمان بشود؟
می‌توانیم بگوییم فرمول پیچیده و عجیبی ندارد از همین زمین چمن روستا و شهرستان یا مجموعه‌های ورزشی و مربی‌ها آغاز می‌شود که پر و بال توانایی‌های این استعداد ها بشوند و آنقدر بستر و زمینه فراهم باشد که برای درخشیدن بهانه راه طولانی و گره‌های مالی و نبودن‌ها و نداشتن‌ها سد راه نباشد چرا که هزینه‌ای که امروز صرف می‌شود فردا و فرداها نتیجه می‌دهد.
اما بخش مهم دیگری از این درخشش‌های ورزشی مربوط به بانوان است و در دنیای امروز که زنان را بیش از پیش مطرح می‌کنند و گاه از راه‌های غلط سعی در نمایش توانایی زنان دارند، چه پیشرفتی گرامی‌تر و پر افتخارتر از صعودهای ورزشی بانوان می‌تواند باشد؟
دختری که از میان جاذبه‌های گوناگون و راه‌های مختلف، ورزش را برمی‌گزیند و کمر همت بر قهرمانی می‌بندد و چون و چراهای گاهاً اشتباه را نادیده می‌گیرد و بانویی که با همت و پشتکار، در کنار نقش همسری و مادری با گذشتن از محدودیت‌های مختلف به مراتب بالای کشوری و جهانی می‌رسد و به دور از ابتذال و خودنمایی نام “بانوی ورزشکار ایرانی” را بالا می‌برد افتخاری بالیدنی است.
در این میان خیلی از زنان و دختران به علت محدودیت‌هایی که دامن‌گیر شهرستان‌ها و روستاها است، از پیشرفت بیشتر باز می‌مانند در حالیکه در توانایی و استعداد فرزندان شهر یا روستا تفاوتی نیست چه بسا روستانشینانی که باید زیر بال و پرشان را گرفت تا بتوانند به قله‌های موفقیت ورزشی برسند و اعتلای نام ایران باشند.
این کمبودها باری است بر دوش آنانی که می‌توانستند و می‌توانند زمینه‌ساز باشند و صدای کاستی‌ها را به مسئولش برسانند اما قدمی بر نداشتند که بر اساس آنچه پیش از این نوشته شد ورزش و دستاوردهای آن امر مهم اسلامی و ایرانی است که نمی‌توان از آن غافل ماند.
همانگونه که پیشرفت در مراتب کشوری و جهانی افتخاری است برای همه‌ی ما، پس امروز نیز هر کدام‌مان به وسع خود برای هموار کردن مسیر ترقی ورزشکاران و ورزش دوستان مسؤولیم، لذا می‌بایست عوامل و دست اندرکاران حوزه ورزش در روستا و شهرستان‌ها تا نمایندگان مردم همگی در بر طرف ساختن موانع موجود بکوشند که خادمان ملت را جز خدمت افتخار دیگری نیست.
- نویسنده : محبوبه محمدی مزرعه‌شاهی
